Wybieramy się na wodospad mamy w planie zaliczyć pierwszy największy 115 m chute du caibet oraz drugi 110m chute du Carbet a trzeci zostawiamy na inny dzień. Dwa wystarczy. Droga do parkingu jest dosyć stroma i kręta. Docieramy parking to wyznaczone miejsca przy poboczu drogi mamy malutki samochód więc się wciskamy. Musimy przeczekać bo zaczyna padać. Ruszamy do drugiego jest około 20 minut 1,5 km do przebycia , my go mijamy postanawiamy go zobaczyć w drodze powrotnej. Do pierwszego mamy do przebycia 3,5 km . Droga prowadzi przez las deszczowy częściowo są kładki co ułatwia wchodzenie ale chwilami wspinamy się po skałach gdzie nie gdzie są liny. Trzy razy zmokliśmy deszcz nas nie opuszcza w oddali słyszymy szumy zbliżamy się do rzeki którą trzeba przejść.
Woda jest wysoka nie ryzykujemy przed nami parę osób też rezygnuje tylko nie liczni pokonują tę drogę. Wracamy 3 godziny marszu nami. A cel nie osiągnięty trochę żal. Zaglądamy na drugi wodospad.
Dwa dni później robimy drugie podejście pogoda nam dopisuje pad w nocy. Znamy już trasę nie zatrzymujemy się na oglądaniu las. Że w nocy padało to droga jest mokro, błotnista trzeba bardzo uważać bo bardzo śliska. Idziemy powoli częściowo kładkami a kiedy kończą się idziemy po korzeniach drzew lub bokiem wyznaczając sobie własna trasę asekurując się lianami których nie brakuje, albo Marka ręką lub przytrzymuje się po prostu drzew i przy tym trzeba uważać bo nie wiadomo co się chwyci. Docieramy do rzeki już jest tu spora grupa osób ale nie ma odważnego do przejścia , dziś można przejść po kamieniach przed nami schodzą dwie osoby dziewczyna wpada do wody. I powoli przy asekuracji Marka przechodzę na drugą stronę , za nami już się odważają pozostali.
Dalsza droga prowadzi pod górę jest wąska, błotnista chwilami kamienie
Docieramy do wodospadu słychać go już w oddali. To właściwe wodospady dwa .
Dla tego widoku warto było pokonać dwa razy te trasę .
Spędzamy godzinę. Czego ludzie nie wyprawiają na tym wodospadem.Woda jest bardzo zimna , odbija sie od skał moczy mi plecy - wycofuje się na bezpieczną odległość bo jest mi mokro na plecach i zimno. Co chwile część górnego wodospadu spowija mgła żeby znowu pokazać się mam w całej okazałości . Nawet przez dobrą chwile wychodzi słońce robi się ciepło i parno .
Powrotna droga mija nam szybko chociaż teraz podziwiamy roślinność i nadal brodzimy w błocie , przechodzimy strumyki które tworzą się po opadach .Docieramy do parkingu i teraz trzeba się doprowadzić do porządku bo w takim stanie nie można wsiąść do samochodu my już nauczeni doświadczeniem po wulkanie - mamy na wymianę bieliznę , spodnie długie.
I jeszcze jedno sprzęt i telefony oraz dokumenty mamy w folij .
Wodospad ten zasługuje na miano najpiękniejszego .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz